руса́лчын

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. руса́лчын руса́лчына руса́лчына руса́лчыны
Р. руса́лчынага руса́лчынай
руса́лчынае		 руса́лчынага руса́лчыных
Д. руса́лчынаму руса́лчынай руса́лчынаму руса́лчыным
В. руса́лчын (неадуш.)
руса́лчынага (адуш.)		 руса́лчыну руса́лчына руса́лчыны (неадуш.)
руса́лчыных (адуш.)
Т. руса́лчыным руса́лчынай
руса́лчынаю		 руса́лчыным руса́лчынымі
М. руса́лчыным руса́лчынай руса́лчыным руса́лчыных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

руса́лчын руса́лочий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

руса́лчын, ‑а.

Які мае адносіны да русалкі, уласцівы ёй. // Такі, як у русалкі; загадкавы, прывабны. Русалчын смех.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

руса́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

У народных павер’ях — істота ў выглядзе аголенай жанчыны з доўгімі распушчанымі валасамі, якая жыве ў вадзе або жыце.

|| памянш.-ласк. руса́лачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. руса́лчын, -а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

руса́лочий руса́лчын;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)