ру́мб

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ру́мб ру́мбы
Р. ру́мба ру́мбаў
Д. ру́мбу ру́мбам
В. ру́мб ру́мбы
Т. ру́мбам ру́мбамі
М. ру́мбе ру́мбах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

румб, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Дзяленне на крузе компаса, якое адпавядае ​1/32 частцы акружнасці гарызонту.

|| прым. ру́мбавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

румб м., мор. румб

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

румб мор. румб, род. ру́мба м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

румб, ‑а, м.

Дзяленні на крузе компаса, якія адпавядаюць 1/32 частцы гарызонта. А ён [Калумб] стаяў, вылічваючы румбы, на расхістаным бурай караблі. А. Вольскі.

[Англ. rhumb.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)