руло́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. руло́н руло́ны
Р. руло́на руло́наў
Д. руло́ну руло́нам
В. руло́н руло́ны
Т. руло́нам руло́намі
М. руло́не руло́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

руло́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Трубка гнуткага матэрыялу, згорнутага для захоўвання.

Папера, цырата, толь у рулонах.

Р. лінолеуму.

|| прым. руло́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

руло́н м. руло́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

руло́н руло́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

руло́н, ‑а, м.

Скручаная ў трубку папера, тканіна, цэлафан і пад. У кузаве ляжаў цэлы рулон газетнай паперы і скрынкі з шрыфтамі. Новікаў. Я знарок павольна прайшоўся ля стала, сеў у крэсла, раскатаў рулон з чарцяжамі. Б. Стральцоў.

[Ад фр. rouleau — звітак, трубка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Руло́н ’скручаная ў трубку папера, тканіна, цэлафан і пад.’ (ТСБМ). З франц. rouleau ’звітак, трубка’ праз рус. рулон ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

руло́нчык, ‑а, м.

Памянш. да рулон, невялікі рулон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ро́лька ’рулон (паперы)’ (беласт., Сл. ПЗБ). З польск. rolka ’ролік’ (Мацкевіч, там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скру́так, -тка м.

1. свёрток;

2. руло́н; (о бумаге — ещё) сви́ток; (о проволоке — ещё) мото́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрутак, сувой, рулон

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)