рудни́к рудні́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рудні́к, -ка́ м. рудни́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

баксі́тавы бокси́товый;

б. рудні́к — бокси́товый рудни́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бокси́товый баксі́тавы;

бокси́товый рудни́к баксі́тавы рудні́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Рудні́к ’сістэма збудаванняў для здабывання карысных выкапняў’ (ТСБМ). Укр., рус. рудни́к, славен. rudnik, серб.-харв. ру̂дни́к, балг. ру́дник. Утварэнне з суфіксам ‑нік ад руда (гл.), характэрнае пераважна для ўсходне- і паўднёваславянскіх моў. У заходнеславянскіх мовах назвы з тым жа коранем, але іншымі суфіксамі: польск. rudnia, в.-луж. rudnica, чэш. rudný důl (Чарных, 2, 126).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)