рубі́навы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рубі́навы рубі́навая рубі́навае рубі́навыя
Р. рубі́навага рубі́навай
рубі́навае		 рубі́навага рубі́навых
Д. рубі́наваму рубі́навай рубі́наваму рубі́навым
В. рубі́навы (неадуш.)
рубі́навага (адуш.)		 рубі́навую рубі́навае рубі́навыя (неадуш.)
рубі́навых (адуш.)
Т. рубі́навым рубі́навай
рубі́наваю		 рубі́навым рубі́навымі
М. рубі́навым рубі́навай рубі́навым рубі́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рубі́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рубі́навы рубі́навая рубі́навае рубі́навыя
Р. рубі́навага рубі́навай
рубі́навае		 рубі́навага рубі́навых
Д. рубі́наваму рубі́навай рубі́наваму рубі́навым
В. рубі́навы (неадуш.)
рубі́навага (адуш.)		 рубі́навую рубі́навае рубі́навыя (неадуш.)
рубі́навых (адуш.)
Т. рубі́навым рубі́навай
рубі́наваю		 рубі́навым рубі́навымі
М. рубі́навым рубі́навай рубі́навым рубі́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вянча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; незак.

1. каго. Аб’ядноўваць шлюбам па царкоўным абрадзе.

В. маладых.

2. перан., што. Завяршаць сабой, знаходзячыся зверху чаго-н.

Вежу вянчала рубінавая зорка.

|| зак. павянча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны (да 1 знач.), звянча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны (да 1 знач.) і увянча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны (да 2 знач.).

|| наз. вянча́нне, -я, н. (да 1 знач.).

|| прым. вянча́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)