рубі́ла

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рубі́ла рубі́лы
Р. рубі́ла рубі́л
Д. рубі́лу рубі́лам
В. рубі́ла рубі́лы
Т. рубі́лам рубі́ламі
М. рубі́ле рубі́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рубі́ла ср., археол. руби́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рубі́ла, ‑а, н.

Прылада працы першабытнага чалавека з каменя міндалепадобнай формы, патоўшчанага і закругленага ў аснове, завостранага на канцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рубі́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. рублю́ ру́бім
2-я ас. ру́біш ру́біце
3-я ас. ру́біць ру́бяць
Прошлы час
м. рубі́ў рубі́лі
ж. рубі́ла
н. рубі́ла
Загадны лад
2-я ас. рубі́ рубі́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час ру́бячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

руби́ло спец. рубі́ла, -ла ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)