ру́бавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ру́бавы ру́бавая ру́бавае ру́бавыя
Р. ру́бавага ру́бавай
ру́бавае		 ру́бавага ру́бавых
Д. ру́баваму ру́бавай ру́баваму ру́бавым
В. ру́бавы ру́бавую ру́бавае ру́бавыя
Т. ру́бавым ру́бавай
ру́баваю		 ру́бавым ру́бавымі
М. ру́бавым ру́бавай ру́бавым ру́бавых

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

руб, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вузкі край або вузкі бок якога-н. прадмета.

Кладка цэглы рубам.

◊

Паставіць пытанне рубам — заявіць пра што-н. з усёй рашучасцю.

|| прым. ру́бавы, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)