ро́ўнічны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ро́ўнічны ро́ўнічная ро́ўнічнае ро́ўнічныя
Р. ро́ўнічнага ро́ўнічнай
ро́ўнічнае		 ро́ўнічнага ро́ўнічных
Д. ро́ўнічнаму ро́ўнічнай ро́ўнічнаму ро́ўнічным
В. ро́ўнічны (неадуш.)
ро́ўнічнага (адуш.)		 ро́ўнічную ро́ўнічнае ро́ўнічныя (неадуш.)
ро́ўнічных (адуш.)
Т. ро́ўнічным ро́ўнічнай
ро́ўнічнаю		 ро́ўнічным ро́ўнічнымі
М. ро́ўнічным ро́ўнічнай ро́ўнічным ро́ўнічных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ро́ўнічны текст. ро́вничный, ровни́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́ўнічны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да роўніцы (у 1 знач.). Роўнічны цэх. Роўнічная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́ўніца, -ы, ж.

1. Пасма валакна, злёгку скручаная, якая ідзе на выраб пражы (спец.).

2. Тое, што і раўня (разм.).

Ёй няма роўніцы ў танцах.

|| прым. ро́ўнічны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ро́вни́чный ро́ўнічны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)