ро́спарка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ро́спарка |
ро́спаркі |
| Р. |
ро́спаркі |
ро́спарак |
| Д. |
ро́спарцы |
ро́спаркам |
| В. |
ро́спарку |
ро́спаркі |
| Т. |
ро́спаркай
ро́спаркаю |
ро́спаркамі |
| М. |
ро́спарцы |
ро́спарках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Ро́спарка, ро́спурка, роспо́рке, роспі́рка, распо́рак ’прарэх у сподніках’ (драг., кобр., стол., ЛА, 4), відаць з польск. rozporek ’тс’ < rozpruć ’распароць’. Параўн. бел. распо́рак ’фасонны разрэз у адзенні, распорка’ (ТСБМ), гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)