ро́кот ро́кат, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вурката́нне ср. ро́кот м., рокота́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раката́нне ср. рокота́ние, ро́кот м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́кат, -ту м. ро́кот, рокота́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пророкота́ть сов.

1. (издать рокот) зараката́ць;

2. (некоторое время) прараката́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ро́кат ’раскацістыя гукі, якія зліваюцца ў манатонны гул’ (ТСБМ), укр. ро́кіт, рус. ро́кот ’тс’, рокота́ть ’грукаюць, грукатаць’, рус. карэл. ’моцна спяваць; крычаць’, стараж.-рус. рокотати ’гучаць’. Усходнеславянскае. Зах.-слав. і паўд.-слав. адпаведнікі маюць ‑е‑ у корані і ‑г‑ замест ‑к‑, набліжаючыся да рагатаць, рогат (гл.). Гукапераймальнае (Праабражэнскі, 2, 212; Фасмер, 3, 497; SEK, 4, 201).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

несуці́шны

1. неумолка́емый, неумо́лчный, несмолка́емый, несмолка́ющий;

н. ро́кат — мо́ра неумолка́емый (неумо́лчный, несмолка́емый, несмолка́ющий) ро́кот мо́ря;

2. (о боли) неуёмный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)