ро́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ро́йны ро́йная ро́йнае ро́йныя
Р. ро́йнага ро́йнай
ро́йнае		 ро́йнага ро́йных
Д. ро́йнаму ро́йнай ро́йнаму ро́йным
В. ро́йны (неадуш.)
ро́йнага (адуш.)		 ро́йную ро́йнае ро́йныя (неадуш.)
ро́йных (адуш.)
Т. ро́йным ро́йнай
ро́йнаю		 ро́йным ро́йнымі
М. ро́йным ро́йнай ро́йным ро́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ро́йны пчел. ро́йный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рою (у 1 знач.). Ройны вулей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рой, -ю, мн. раі́, -раёў м.

1. Вялікая колькасць насякомых, якія кружацца ў паветры.

Р. мошак.

2. Сям’я пчол (або іншых падобных насякомых), якія ўтвараюць на чале з маткай адасобленую групу.

Пчаліны р.

3. перан. Мноства, вялікая колькасць каго-, чаго-н.

Р. думак.

|| прым. ро́евы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.) і ро́йны, -ая. -ае (да 2 знач.).

Роевыя пчолы.

Ройны вулей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ройный ро́йны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ро́йна ’разам’ (карэліц., Сцяшк. Сл.), ро́йны ’густы’ (Яруш.). Да рой 1 у выніку пераносу семантыкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Райні́к, райні́ца ’прыстасаванне для лоўлі пчалінага рою’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ) ро́йнік ’тс’ (ЛА, 1; Сл. ПЗБ), рае́льнік ’тс’ (Сл. ПЗБ), раяўні́ца, раёўня ’тс’ (ЛА, 1). Параўн. укр. ройни́ця ’тс’, польск. (з XVI ст.) rojownik ’тс’. Імаверна, семантычная кандэнсацыя састаўной назвы ройны вулей (падобныя мадэлі — Сцяцко, Афікс. наз., 103). Да рой, раіцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)