Ро́ззе (розьзя) ’дробныя галінкі бярозы’ (пін., Шатал.). З *rozgьje, як і славен. rọ̑žje, ст.-слав. рождиѥ, раждиѥ; апошняя форма — пазнейшая: ра‑ — пад уплывам форм на раз- (< *orz‑). Да прасл. *rozga (рэканструкцыя паводле Вондрака, Vergl. gr., 1, 501; Фасмера, 3, 495). Да розга 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ро́зга
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ро́зга |
ро́згі |
| Р. |
ро́згі |
ро́заг
ро́згаў |
| Д. |
ро́ззе |
ро́згам |
| В. |
ро́згу |
ро́згі |
| Т. |
ро́згай
ро́згаю |
ро́згамі |
| М. |
ро́ззе |
ро́згах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)