Ро́жна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ро́жна
Р. Ро́жна
Д. Ро́жну
В. Ро́жна
Т. Ро́жнам
М. Ро́жне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рожо́н уст. ражо́н, -жна́ м.;

◊

лезть на рожо́н ле́зці на ражо́н;

ни рожна́ ні ражна́;

како́го рожна́ яко́га ражна́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ражо́н, -жна́ м.

1. ве́ртел;

сма́жыць на ражне́ — жа́рить на ве́ртеле;

2. (шест, кол) рожо́н;

◊ ле́зці (пе́рціся) на р. — лезть (пере́ть) на рожо́н;

яко́га яшчэ́ ражна́! — како́го ещё рожна́!;

ні ражна́! — ни рожна́!

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)