ро́евы гл. рой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ро́евы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ро́евы ро́евая ро́евае ро́евыя
Р. ро́евага ро́евай
ро́евае		 ро́евага ро́евых
Д. ро́еваму ро́евай ро́еваму ро́евым
В. ро́евы (неадуш.)
ро́евага (адуш.)		 ро́евую ро́евае ро́евыя (неадуш.)
ро́евых (адуш.)
Т. ро́евым ро́евай
ро́еваю		 ро́евым ро́евымі
М. ро́евым ро́евай ро́евым ро́евых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ро́евы роево́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́евы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рою (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рой, -ю, мн. раі́, -раёў м.

1. Вялікая колькасць насякомых, якія кружацца ў паветры.

Р. мошак.

2. Сям’я пчол (або іншых падобных насякомых), якія ўтвараюць на чале з маткай адасобленую групу.

Пчаліны р.

3. перан. Мноства, вялікая колькасць каго-, чаго-н.

Р. думак.

|| прым. ро́евы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.) і ро́йны, -ая. -ае (да 2 знач.).

Роевыя пчолы.

Ройны вулей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

роево́й ро́евы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)