рза́ць
‘іржаць’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ржу́ |
ржо́м |
| 2-я ас. |
ржэ́ш |
ржаце́ |
| 3-я ас. |
ржэ́ |
ржу́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
рза́ў |
рза́лі |
| ж. |
рза́ла |
| н. |
рза́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ржы́ |
ржы́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
ржучы́ |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Рзаць ’іржаць’ (Шат., Некр., Бяльк., Растарг.; маг., Шн. 2; гом., Рам. 8), ’рагатаць’ (Мат. Гом.), ’дурэць, сваволіць, мітусіцца, балавацца, шумець, крычаць’ (Юрч., Сцяшк., Сцяшк. Сл.). Да ірзы, іржаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ржаць ’іржаць’ (ТСБМ, Сцяшк.), ржаць/рзаць ’тс’, ’гучна смяяцца’ (ТС). Да іржа́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)