рва́цкі гл. ірвацкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рва́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рва́цкі рва́цкая рва́цкае рва́цкія
Р. рва́цкага рва́цкай
рва́цкае		 рва́цкага рва́цкіх
Д. рва́цкаму рва́цкай рва́цкаму рва́цкім
В. рва́цкі (неадуш.)
рва́цкага (адуш.)		 рва́цкую рва́цкае рва́цкія (неадуш.)
рва́цкіх (адуш.)
Т. рва́цкім рва́цкай
рва́цкаю		 рва́цкім рва́цкімі
М. рва́цкім рва́цкай рва́цкім рва́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рва́цкі разг. рва́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рва́цкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да рвача, рвацтва. Зараз Рулін выдаваў сябе за шкоднага, беспадстаўнага скаржніка з рвацкім задзёрам. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рваческий ірва́цкі, (после гласных) рва́цкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)