раўнаці́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. раўнаці́н
Р. раўнаці́ну
Д. раўнаці́ну
В. раўнаці́н
Т. раўнаці́нам
М. раўнаці́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раўнаці́н, -ну м., фарм. раунати́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раунати́н мед. раўнаці́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)