раўната́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. раўната́
Р. раўнаты́
Д. раўнаце́
В. раўнату́
Т. раўнато́й
раўнато́ю
М. раўнаце́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раўната́ ж. ровнота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раўната́, ‑ы, ДМ ‑наце, ж.

Разм. Уласцівасць і якасць роўнага; роўнасць. Раўната пражы. Раўната афарбоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ровнота́ спец., разг. раўната́, -ты́ ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)