раўнава́ць², -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; незак., каго (што) да каго.
Адчуваць пачуццё рэўнасці.
Р. мужа да сяброўкі.
|| зак. прыраўнава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
раўнава́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
раўну́ю |
раўну́ем |
| 2-я ас. |
раўну́еш |
раўну́еце |
| 3-я ас. |
раўну́е |
раўну́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
раўнава́ў |
раўнава́лі |
| ж. |
раўнава́ла |
| н. |
раўнава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
раўну́й |
раўну́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
раўну́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
раўнава́ць¹, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; незак.
1. што. Рабіць роўным, прамым; выраўноўваць.
Р. дарогу.
Р. сагнутыя цвікі.
2. каго-што. Параўноўваць, лічыць сябе роўным у якіх-н. адносінах з кім-н.
Па ведах іх нельга р.
|| наз. раўнава́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
раўнава́ць I несов.
1. (делать ровным, гладким) ровня́ть, выра́внивать;
2. тех. рихтова́ть
раўнава́ць II несов. (испытывать чувство ревности) ревнова́ть
раўнава́ць III несов.
1. сра́внивать;
2. ура́внивать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
раўнава́ць 1, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; незак.
1. што. Рабіць роўным, гладкім, прамым; выраўноўваць. Некалькі чалавек ачышчалі месца пад забудову — секлі кусты і раўнавалі грунт. Чорны. Хлопцы лёталі на веласіпедах, ганялі футбол, а я сядзеў і раўнаваў іржавыя цвікі ды складаў дошкі. Савіцкі.
2. каго-што. Лічыць роўным, аднолькавым у якіх‑н. адносінах. Пры ацэнцы ведаў нельга ўсіх раўнаваць.
раўнава́ць 2, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; незак., каго і без дап.
Адчуваць, выказваць рэўнасць. Сцяпан успомніў, як у восьмым класе закахаўся ў Кацю Васільчыкаву, жвавую, тоненькую дзяўчынку са светлымі косамі, і як смешна раўнаваў яе да свайго школьнага сябра Уладзіка, разважлівага і не па гадах сталага хлопца. М. Стральцоў. Ганне ўспомнілася, як хмурна глядзеў Васіль на яе зімою.. Як раўнаваў, дзівак, да Карча! Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раўнава́нне гл. раўнаваць¹.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыраўнава́ць² гл. раўнаваць².
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ровня́ть несов. раўнава́ць, раўня́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
раўнава́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. раўнаваць 1.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рихтова́ть несов., техн. рыхтава́ць, раўнава́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)