раялі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Прыхільнік каралеўскай улады, манархіст.

|| ж. раялі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. раялі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раялі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. раялі́ст раялі́сты
Р. раялі́ста раялі́стаў
Д. раялі́сту раялі́стам
В. раялі́ста раялі́стаў
Т. раялі́стам раялі́стамі
М. раялі́сце раялі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раялі́ст м. рояли́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раялі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Кніжн. Прыхільнік каралеўскай улады.

[Фр. royaliste.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рояли́ст раялі́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раялі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Кніжн. Жан. да раяліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)