рачны́ гл. рака, рэчка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рачны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рачны́ рачна́я рачно́е рачны́я
Р. рачно́га рачно́й
рачно́е		 рачно́га рачны́х
Д. рачно́му рачно́й рачно́му рачны́м
В. рачны́ (неадуш.)
рачно́га (адуш.)		 рачну́ю рачно́е рачны́я (неадуш.)
рачны́х (адуш.)
Т. рачны́м рачно́й
рачно́ю		 рачны́м рачны́мі
М. рачны́м рачно́й рачны́м рачны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рачны́ речно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рачны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да ракі. Рачная вада. Рачны бераг. Рачны пясок. □ Вопратка на людзях была мокрая, забруджаная, з прыліпшай да яе зямлёй, торфам, рачным глеем. Шамякін. // Які жыве ў рацэ. Рачная рыба. Рачны акунь.

2. Прызначаны для плавання па рацэ, звязаны з работай на рацэ. Рачны транспарт. Рачны вакзал. Рачны млын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рачны́ ’самаўпэўнены’ (Сцяшк. Сл.), ’самаўладны’: ot bez panou̯ nasz akonam jak raczny stau̯ (Арх. Федар.), ’нахабны’: які ты рачны, слова ні дасі сказаць (Сцяц.) рачны ’ганарлівы’ (тс). Відаць да *rekti ’сказаць’ (гл. рэкнуць), магчыма, пад уплывам польск. rzeczny ’істотны, сапраўдны’, параўн. rzecznik ’выканаўца, патрон, пракурор’ (гл. Длугаш-Курчабова, 451), укр. речни́к ’аратар’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

азёрна-рачны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. азёрна-рачны́ азёрна-рачна́я азёрна-рачно́е азёрна-рачны́я
Р. азёрна-рачно́га азёрна-рачно́й
азёрна-рачно́е		 азёрна-рачно́га азёрна-рачны́х
Д. азёрна-рачно́му азёрна-рачно́й азёрна-рачно́му азёрна-рачны́м
В. азёрна-рачны́ (неадуш.)
азёрна-рачно́га (адуш.)		 азёрна-рачну́ю азёрна-рачно́е азёрна-рачны́я (неадуш.)
азёрна-рачны́х (адуш.)
Т. азёрна-рачны́м азёрна-рачно́й
азёрна-рачно́ю		 азёрна-рачны́м азёрна-рачны́мі
М. азёрна-рачны́м азёрна-рачно́й азёрна-рачны́м азёрна-рачны́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вае́нна-рачны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вае́нна-рачны́ вае́нна-рачна́я вае́нна-рачно́е вае́нна-рачны́я
Р. вае́нна-рачно́га вае́нна-рачно́й
вае́нна-рачно́е		 вае́нна-рачно́га вае́нна-рачны́х
Д. вае́нна-рачно́му вае́нна-рачно́й вае́нна-рачно́му вае́нна-рачны́м
В. вае́нна-рачны́ (неадуш.)
вае́нна-рачно́га (адуш.)		 вае́нна-рачну́ю вае́нна-рачно́е вае́нна-рачны́я (неадуш.)
вае́нна-рачны́х (адуш.)
Т. вае́нна-рачны́м вае́нна-рачно́й
вае́нна-рачно́ю		 вае́нна-рачны́м вае́нна-рачны́мі
М. вае́нна-рачны́м вае́нна-рачно́й вае́нна-рачны́м вае́нна-рачны́х

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ледавіко́ва-рачны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ледавіко́ва-рачны́ ледавіко́ва-рачна́я ледавіко́ва-рачно́е ледавіко́ва-рачны́я
Р. ледавіко́ва-рачно́га ледавіко́ва-рачно́й
ледавіко́ва-рачно́е		 ледавіко́ва-рачно́га ледавіко́ва-рачны́х
Д. ледавіко́ва-рачно́му ледавіко́ва-рачно́й ледавіко́ва-рачно́му ледавіко́ва-рачны́м
В. ледавіко́ва-рачны́ (неадуш.)
ледавіко́ва-рачно́га (адуш.)		 ледавіко́ва-рачну́ю ледавіко́ва-рачно́е ледавіко́ва-рачны́я (неадуш.)
ледавіко́ва-рачны́х (адуш.)
Т. ледавіко́ва-рачны́м ледавіко́ва-рачно́й
ледавіко́ва-рачно́ю		 ледавіко́ва-рачны́м ледавіко́ва-рачны́мі
М. ледавіко́ва-рачны́м ледавіко́ва-рачно́й ледавіко́ва-рачны́м ледавіко́ва-рачны́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рэ́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Невялікая рака.

|| ласк. рэ́чачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. і (у народнай славеснасці) рэ́чанька, -і, ДМ -ньцы, мн. -і, -нек, ж.

|| прым. рачны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рака́, -і́, ДМ рацэ́, мн. рэ́кі і (з ліч. 2, 3, 4) ракі́, рэк, ж.

1. Прыродны вадаём, які пастаянна цячэ па пракладзеным вадой рэчышчы ад вытоку ўніз да вусця.

Пайсці на раку.

Рыбка ў рацэ, ды не ў руцэ (прымаўка).

2. перан. Няспынны паток чаго-н., вялікая колькасць.

Па плошчы плыла людская р.

Рэкі крыві.

|| памянш.-ласк. рэ́чачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| нар.-паэт. рэ́чанька, -і, ДМ -ньцы, мн. -і, -нек, ж.

|| прым. рачны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)