рацэ́я
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рацэ́я |
рацэ́і |
| Р. |
рацэ́і |
рацэ́й |
| Д. |
рацэ́і |
рацэ́ям |
| В. |
рацэ́ю |
рацэ́і |
| Т. |
рацэ́яй
рацэ́яю |
рацэ́ямі |
| М. |
рацэ́і |
рацэ́ях |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Ра́цэя ’святочная віншавальная прамова, арацыя’ (валож., Жыв. сл.), ра́цыя ’тс’ (Нас.), ра́ца ’пажаданне (у валачобнікаў)’ (Стан.), ст.-бел. орация, орацея ’ўрачыстая прамова’. Параўн. укр. ра́ція ’тс’, рус. дыял. раце́я ’павучальная прамова’. Запазычана праз ст.-польск. oracyja з лац. ōrātio ’прамова, красамоўства, дар слова’ (Булыка, Лекс. запазыч., 162; Фасмер, 3, 450).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
раце́я разг., уст. рацэ́я, -цэ́і ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ра́ца ’пажаданне, віншавальная прамова’ (валож., Жыв. сл.; Стан.). Гл. рацэя.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рацымо́нія ’цырымонія’, сюды ж вытворнае з пашырэннем семантыкі рацымо́ницьца ’прадстаўляць рацыі’, жарт. ’цырымоніцца’ (Нас.). Трансфармацыя цырымонія (гл.) пад уплывам рацыя, рацэя (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)