ратава́льніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ратава́льніцкі ратава́льніцкая ратава́льніцкае ратава́льніцкія
Р. ратава́льніцкага ратава́льніцкай
ратава́льніцкае		 ратава́льніцкага ратава́льніцкіх
Д. ратава́льніцкаму ратава́льніцкай ратава́льніцкаму ратава́льніцкім
В. ратава́льніцкі
ратава́льніцкага		 ратава́льніцкую ратава́льніцкае ратава́льніцкія
Т. ратава́льніцкім ратава́льніцкай
ратава́льніцкаю		 ратава́льніцкім ратава́льніцкімі
М. ратава́льніцкім ратава́льніцкай ратава́льніцкім ратава́льніцкіх

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ратава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто ратуе або выратаваў каго-н.

|| ж. ратава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. ратава́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)