расшы́ць, -шы́ю, -шы́еш, -шы́е: -шы́ты; зак., што.

1. Распароць сшытае.

Р. кнігу.

2. Упрыгожыць узорным шыццём. вышыўкай.

Р. сурвэтку гладдзю.

|| незак. расшыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. расшыва́нне, -я, н. і расшы́ўка, -і, ДМ -шы́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расшы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. расшы́ю расшы́ем
2-я ас. расшы́еш расшы́еце
3-я ас. расшы́е расшы́юць
Прошлы час
м. расшы́ў расшы́лі
ж. расшы́ла
н. расшы́ла
Загадны лад
2-я ас. расшы́й расшы́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час расшы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расшы́ць сов., в разн. знач. расши́ть; (о вышивке — ещё) вы́шить;

р. пак — расши́ть тюк;

р. кні́гу — расши́ть кни́гу;

р. абру́с — расши́ть (вы́шить) ска́терть;

р. цагля́ную кла́дку — расши́ть кирпи́чную кла́дку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расшы́ць, ‑шыю, ‑шыеш, ‑шые; зак., што.

1. Распароць сшытае. Расшыць кнігу. Расшыць торбу. □ [Юрка] расшыў адзін .. край [пасылкі] і, узарваўшы фанернае вечка, заглянуў у сярэдзіну. Сіняўскі.

2. Упрыгожыць вышыўкай, вышыць. Расшыць абрус. Расшыць каўнер у сарочцы.

3. Спец. Выраўняць, зрабіць гладкім (састаў у швах муроўкі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да расшыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшы́ты расши́тый; вы́шитый; см. расшы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расшы́ўка ж. расши́вка; см. расшы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расшыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расшываць — расшыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расши́ть сов.

1. (распороть) расшы́ць;

2. (вышить) вы́шыць, мног. павышыва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расшы́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. расшываць — расшыць.

2. Р мн. ‑шывак. Узорыстае шыццё на чым‑н. Прыгожая расшыўка сукенкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)