расшы́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. расшы́ты расшы́тая расшы́тае расшы́тыя
Р. расшы́тага расшы́тай
расшы́тае		 расшы́тага расшы́тых
Д. расшы́таму расшы́тай расшы́таму расшы́тым
В. расшы́ты (неадуш.)
расшы́тага (адуш.)		 расшы́тую расшы́тае расшы́тыя (неадуш.)
расшы́тых (адуш.)
Т. расшы́тым расшы́тай
расшы́таю		 расшы́тым расшы́тымі
М. расшы́тым расшы́тай расшы́тым расшы́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расшы́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. расшы́ты расшы́тая расшы́тае расшы́тыя
Р. расшы́тага расшы́тай
расшы́тае		 расшы́тага расшы́тых
Д. расшы́таму расшы́тай расшы́таму расшы́тым
В. расшы́ты (неадуш.)
расшы́тага (адуш.)		 расшы́тую расшы́тае расшы́тыя (неадуш.)
расшы́тых (адуш.)
Т. расшы́тым расшы́тай
расшы́таю		 расшы́тым расшы́тымі
М. расшы́тым расшы́тай расшы́тым расшы́тых

Кароткая форма: расшы́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расшы́ты расши́тый; вы́шитый; см. расшы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расшы́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад расшыць.

2. Упрыгожаны вышыўкай, узорным шыццём. Расшыты кажух. Расшытая сарочка. □ Дзяўчаты ў беларускіх нацыянальных касцюмах на расшытым ручніку паднеслі гасцям хлеб-соль. «ЛіМ».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшыўны́, -а́я, -о́е.

Расшыты ўзорамі, упрыгожаны вышыўкай.

Р. ручнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расшыўны́, ‑ая, ‑ое.

Тое, што і расшыты (у 2 знач.). Расшыўная сукенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расши́тый

1. расшы́ты;

2. вышыва́ны; вы́шыты, мног. павышыва́ны; см. расши́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кругля́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Круглаваты, акруглены. Ніна зняла расшыты кажушок, скінула касынку; яе круглявы твар з кірпатым носікам і вялікімі цёмна-блакітнымі вачамі стаў яшчэ больш прыгожы. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блі́скаўка, ‑і, ДМ ‑каўцы; Р мн. ‑кавак; ж.

1. Маленькія блішчастыя бляшкі, прызначаныя для ўпрыгожвання адзення. Атласны ліф з залацістымі махрамі расшыты бліскаўкамі. В. Вольскі.

2. Бліскучыя дробныя часцінкі чаго‑н.; іскры. Сонечныя бліскаўкі. □ У небе ззяла халоднае студзеньскае сонца, снег пераліваўся казачнымі бліскаўкамі. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

санаві́ты, ‑ая, ‑ае.

Уст.

1. Які мае высокі чын, сан. І пад’ехаў князь той сакавіты, Серабром і золатам расшыты, Зіхаціць, як ясная зара. Бялевіч. [Валуеў] любіў пагаварыць пра карысць Расіі, асабліва, калі слухаюць санавітыя людзі. Караткевіч.

2. Паважны; важны з выгляду. Сама Гертруда з роўнай усмешкай на сціснутых губах абняла санавітага чалавека. Чорны. // Які ўласцівы такому чалавеку. Людзі ходзяць урачыста. У святочных строях, А з павагай, з сакавітай, — Ходзяць, як героі. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)