расшыва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. расшыва́нне
Р. расшыва́ння
Д. расшыва́нню
В. расшыва́нне
Т. расшыва́ннем
М. расшыва́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расшыва́нне ср. расшива́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расшыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расшываць — расшыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшы́ць, -шы́ю, -шы́еш, -шы́е: -шы́ты; зак., што.

1. Распароць сшытае.

Р. кнігу.

2. Упрыгожыць узорным шыццём. вышыўкай.

Р. сурвэтку гладдзю.

|| незак. расшыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. расшыва́нне, -я, н. і расшы́ўка, -і, ДМ -шы́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расши́вка ж. (действие) расшы́ўка, -кі ж., расшыва́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расшива́ние

1. расшыва́нне, -ння ср.;

2. вышыва́нне, -ння ср.; см. расшива́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Ро́сшыўка, ро́сшэўка, росшэ́ўка ’расшыўка, прошва’ (Мат. Гом.; ТС, ПСл), рашэ́ўка ’тс’ (Мат. Гом.), ро́сшыўка ’прошва’ (навагр., ЖНС). Да расшыва́ць < раз‑/рас і шыць (гл.). Параўн. укр. розши́вка, рус. расши́вка ’расшыўка, расшыванне’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)