расчу́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго (што).

Выклікаць пачуццё прыемнай усхваляванасці.

Словы сына расчулілі маці.

|| незак. расчу́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расчу́ліць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. расчу́лю расчу́лім
2-я ас. расчу́ліш расчу́ліце
3-я ас. расчу́ліць расчу́ляць
Прошлы час
м. расчу́ліў расчу́лілі
ж. расчу́ліла
н. расчу́ліла
Загадны лад
2-я ас. расчу́ль расчу́льце
Дзеепрыслоўе
прош. час расчу́ліўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расчу́ліць сов. растро́гать, тро́нуть, умили́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расчу́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Выклікаць пачуццё ўсхваляванасці, замілавання, жалю. Клопаты сына так расчулілі маці, што яна ажно заплакала. Сіняўскі. Маркотная думка адгукнулася ў грудзях вострым болем, расчуліла да слёз. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

растро́гать сов. расчу́ліць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разжа́лобить сов., разг. разжа́ліць, расчу́ліць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умили́ть сов. замілава́ць; (растрогать) расчу́ліць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расчу́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да расчуліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слё́зны, -ая, -ае.

1. гл. сляза.

2. Які мае намер расчуліць, разжаліць каго-н.

Слёзнае пісьмо.

Слёзна (прысл.) прасіць.

3. перан. Набыты цяжкай працай.

Слёзныя капейкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распла́кацца, -пла́чуся, -пла́чашся, -пла́чацца; -пла́чся; зак.

1. Пачаць моцна плакаць.

Дзіця расплакалася.

2. перан. Пачаць расчулена гаварыць, жаліцца, імкнучыся выклікаць спачуванне (разм.).

Ён умее так р., што расчуліць любога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)