расча́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. расча́лка расча́лкі
Р. расча́лкі расча́лак
Д. расча́лцы расча́лкам
В. расча́лку расча́лкі
Т. расча́лкай
расча́лкаю		 расча́лкамі
М. расча́лцы расча́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

расча́лка ж., тех., в разн. знач. расча́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расча́лка ж.

1. (действие) техн. расча́лка, -кі ж., расча́льванне, -ння ср.;

2. (трос, проволока) расця́жка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расча́лка, ‑лкі, ДМ ‑лцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. расчальваць — расчаліць.

2. Р мн. ‑лак. Стальны трос, дрот, якія адцягваюць што‑н. у якім‑н. кірунку. Камісія высветліла: калона ўпала таму, што былі змяты расчалкі — стальныя тросы, якімі мацавалася яна да зямлі. Дадзіёмаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расча́льванне ср., тех. (действие) расча́ливание, расча́лка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)