расцюко́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. расцюко́ўка
Р. расцюко́ўкі
Д. расцюко́ўцы
В. расцюко́ўку
Т. расцюко́ўкай
расцюко́ўкаю
М. расцюко́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расцюко́ўка ж., спец. (действие) растюко́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расцюко́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы; ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расцюкоўваць — расцюкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расцюкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак., што.

Развязаць, распакаваць цюк.

Р. сена.

|| незак. расцюко́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. расцюко́ўванне, -я, н. ірасцюко́ўка, -і, ДМ -ко́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

растюко́вка ж. (действие) расцюко́ўка, -кі ж., расцюко́ўванне, -ння ср., распако́ўка, -кі ж., распако́ўванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)