расфармірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак., што.

Спыніць існаванне чаго-н. як арганізаванай адзінкі.

Р. полк.

|| незак. расфарміро́ўваць, -аю, -аеш. -ае.

|| наз. расфармірава́нне, -я, н. і расфарміро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расфармірава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. расфарміру́ю расфарміру́ем
2-я ас. расфарміру́еш расфарміру́еце
3-я ас. расфарміру́е расфарміру́юць
Прошлы час
м. расфармірава́ў расфармірава́лі
ж. расфармірава́ла
н. расфармірава́ла
Загадны лад
2-я ас. расфарміру́й расфарміру́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час расфармірава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расфармірава́ць сов. расформирова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расфармірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Спыніць існаванне чаго‑н. як арганізаванай адзінкі. Расфарміраваць партызанскае злучэнне. □ І раптам удар. Па дывізіі загад, ансамбль расфарміраваць, а ўдзельнікаў яго — на фронт, па часцях. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расформирова́ть сов. расфармірава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расфарміро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да расфарміраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расфармірава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расфарміраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расфармірава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад расфарміраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расфарміро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. расфарміроўваць — расфарміраваць і расфарміроўвацца — расфарміравацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цяжкава́гавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае вялікую вагу; цяжкі. Цяжкавагавыя тавары.

2. Які перавышае сваёй вагой нормы загрузкі. Цяжкавагавы поезд. □ Перад .. [Віталем] егерам разыходзяцца пуці, на якія ён павінен расфарміраваць цяжкавагавы састаў, што прыбыў нядаўна з Масквы. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)