расту́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. расту́чы расту́чая расту́чае расту́чыя
Р. расту́чага расту́чай
расту́чае		 расту́чага расту́чых
Д. расту́чаму расту́чай расту́чаму расту́чым
В. расту́чы (неадуш.)
расту́чага (адуш.)		 расту́чую расту́чае расту́чыя (неадуш.)
расту́чых (адуш.)
Т. расту́чым расту́чай
расту́чаю		 расту́чым расту́чымі
М. расту́чым расту́чай расту́чым расту́чых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расту́чы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. расту́чы расту́чая расту́чае расту́чыя
Р. расту́чага расту́чай
расту́чае		 расту́чага расту́чых
Д. расту́чаму расту́чай расту́чаму расту́чым
В. расту́чы (неадуш.)
расту́чага (адуш.)		 расту́чую расту́чае расту́чыя (неадуш.)
расту́чых (адуш.)
Т. расту́чым расту́чай
расту́чаю		 расту́чым расту́чымі
М. расту́чым расту́чай расту́чым расту́чых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дарасці́, ‑расту, ‑расцеш, ‑расце; ‑расцём, ‑расцяце; пр. дарос, ‑расла, ‑ло; зак.

1. Растучы, дасягнуць якой‑н. вышыні. Дрэва дарасло да страхі.

2. Дасягнуць якога‑н. узросту. Хаце гэтай было ўжо год пад восемдзесят, калі Люба дарасла да свайго юнацтва. Чорны. // перан.; (звычайна з адмоўем). Развіцца ў дастатковай ступені, дасягнуць патрэбнага ўзроўню. А тых, што спалохаліся і ўцяклі, ніхто не шкадаваў і не ўспамінаў — значыць, не вытрымалі першы экзамен, не дараслі, каб насіць пачэснае імя будаўніка. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)