растру́шчванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. растру́шчванне
Р. растру́шчвання
Д. растру́шчванню
В. растру́шчванне
Т. растру́шчваннем
М. растру́шчванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

растру́шчванне ср., разг. раздробле́ние, размельче́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

растру́шчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раструшчваць — раструшчыць і раструшчвацца — раструшчыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

растру́шчыць, -шчу, -шчыш, -шчыць; -шчаны; зак., каго-што (разм.).

Ударыўшы, націснуўшы чым-н., раздрабіць.

Р. шкло.

Р. косць.

|| незак. растру́шчваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. растру́шчванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раздробле́ние

1. раздрабле́нне, -ння ср., раздрабне́нне, -ння ср., раскры́шванне, -ння ср., растру́шчванне, -ння ср.;

2. раздрабле́нне, -ння ср., раздрабне́нне, -ння ср.;

3. раздрабле́нне, -ння ср.; см. раздробля́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)