растру́шваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
растру́шваю |
растру́шваем |
| 2-я ас. |
растру́шваеш |
растру́шваеце |
| 3-я ас. |
растру́швае |
растру́шваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
растру́шваў |
растру́швалі |
| ж. |
растру́швала |
| н. |
растру́швала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
растру́швай |
растру́швайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
растру́шваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
растру́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да раструсіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раструсі́ць, -рушу́, -ру́сіш, -ру́сіць; -ру́шаны; зак., што (разм.).
Раскідаць тонкім, рыхлым слоем для прасушвання.
Р. сена.
|| незак. растру́шваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. растру́шванне, -я, н. і растру́ска, -і, ДМ -ру́сцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
растру́швацца, ‑аецца; незак.
Зал. да раструшваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Трыбушы́ць ‘патрашыць, вымаць вантробы з забітай жывёліны’ (ТСБМ, Байк. і Некр.; мёрск., Жыв. НС), ‘разварочваць, разрываць, даставаць усё, што знаходзіцца ў чым-небудзь’ (ТСБМ, Растарг.), ‘тармашыць, рабіць вобыск’ (там жа, ТС), ‘трэсці; разварочваць’: трыбушыць у сундуку (Юрч. СНЛ), турбу́шыць ‘тармасіць, тузаць’ (ТС), трыбушы́цца ‘знішчацца, развальвацца, рвацца’ (Юрч. Вытв.), трэбушы́ты ‘трэсці, калаціць’ (пін., Нар. лекс.), сюды ж трыбушэ́ннік ‘той, хто трасе, разбурае’ (Юрч. СНЛ). Укр. трибушити ‘рассыпаць, раструшваць’, ‘выдаляць вантробы з рыбы ці забітай жывёлы’, трибуши́тися ‘рассыпацца, раструшваць’, тельбуши́ти ‘раструшваць’, польск. trybuszyć ‘матлашыць; патрашыць забітага звера’, славен. trebúšiti ‘напружвацца, выпучваць жывот, пуза’, балг. търбу́ша, дыял. тербу́ша ‘вымаць вантробы’, макед. трбуши ‘патрашыць, распорваць жывот’. Да трыбу́х (гл.), утворана, як патрашы́ць ад потрахі́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)