растру́бны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. растру́бны растру́бная растру́бнае растру́бныя
Р. растру́бнага растру́бнай
растру́бнае		 растру́бнага растру́бных
Д. растру́бнаму растру́бнай растру́бнаму растру́бным
В. растру́бны (неадуш.)
растру́бнага (адуш.)		 растру́бную растру́бнае растру́бныя (неадуш.)
растру́бных (адуш.)
Т. растру́бным растру́бнай
растру́бнаю		 растру́бным растру́бнымі
М. растру́бным растру́бнай растру́бным растру́бных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

растру́бны растру́бный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

растру́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае раструб, раструбы. Раструбныя пальчаткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

растру́б, -а, мн. -ы, -аў, м.

Конусападобнае расшырэнне (трубы, адзення, абутку).

Боты з раструбамі.

|| прым. растру́бны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

растру́бный техн. растру́бны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)