расто́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. расто́чаны расто́чаная расто́чанае расто́чаныя
Р. расто́чанага расто́чанай
расто́чанае
расто́чанага расто́чаных
Д. расто́чанаму расто́чанай расто́чанаму расто́чаным
В. расто́чаны (неадуш.)
расто́чанага (адуш.)
расто́чаную расто́чанае расто́чаныя (неадуш.)
расто́чаных (адуш.)
Т. расто́чаным расто́чанай
расто́чанаю
расто́чаным расто́чанымі
М. расто́чаным расто́чанай расто́чаным расто́чаных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расто́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. расто́чаны расто́чаная расто́чанае расто́чаныя
Р. расто́чанага расто́чанай
расто́чанае
расто́чанага расто́чаных
Д. расто́чанаму расто́чанай расто́чанаму расто́чаным
В. расто́чаны (неадуш.)
расто́чанага (адуш.)
расто́чаную расто́чанае расто́чаныя (неадуш.)
расто́чаных (адуш.)
Т. расто́чаным расто́чанай
расто́чанаю
расто́чаным расто́чанымі
М. расто́чаным расто́чанай расто́чаным расто́чаных

Кароткая форма: расто́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расто́чаны I расто́ченный; см. растачы́ць I

расто́чаны II исто́ченный; см. растачы́ць II

расто́чаны III порт. расста́вленный; см. растачы́ць III

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расто́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад растачыць ​3.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расто́ченный расто́чаны, мног. парасто́чваны; см. расточи́тьI 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расста́вленный

1. расста́ўлены, мног. парасстаўля́ны;

2. портн. расто́чаны, мног. парасто́чваны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)