растапі́ць, -таплю́, -то́піш, -то́піць; -то́плены; зак., што.

Нагрэўшы, ператварыць цвёрдае ў вадкае.

Р. тлушч.

Р. воск.

|| незак. растапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і расто́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

растапі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. растаплю́ расто́пім
2-я ас. расто́піш расто́піце
3-я ас. расто́піць расто́пяць
Прошлы час
м. растапі́ў растапі́лі
ж. растапі́ла
н. растапі́ла
Загадны лад
2-я ас. растапі́ растапі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час растапі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

растапі́ць сов. (нагревая, сделать жидким) растопи́ть; распла́вить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

растапі́ць, ‑таплю, ‑топіш, ‑топіць; зак., што.

Нагрэўшы, прымусіць растапіцца. Растапіць воск. □ Прыгрэе цёплае сонца, растопіць гурбы снегу. Гартны. Дождж растапіў снег, і цяпер на лёдзе стаяла падсінелая спадыспаду вада. Асіпенка. // перан. Прымусіць знікнуць, рассеяцца (пра што‑н. непрыемнае). [Маша] ўсміхнулася, але ўсмешка не растапіла халоднага неразумення і не зварухнула застылыя рысы твару. Шамякін. Крыўду на лёс і на жыццё .. [бацька] панёс ад нас назаўсёды, крыўду, якую мы, яго дзеці, павінны былі растапіць сваімі клопатамі і ўвагай. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расто́пліваць гл. растапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расто́плены расто́пленный; распла́вленный; см. растапі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

натапі́ць, -таплю́, -то́піш, -то́піць; -то́плены; зак., чаго.

Растапіць або вытапіць у якой-н. колькасці.

Н. масла.

|| незак. нато́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тлушч, -у, мн. -ы, -аў, м.

Нерастваральнае ў вадзе масляністае рэчыва, якое ўтрымліваецца ў жывёльных і раслінных тканках.

Растапіць т.

Рыбін т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

растапля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да растапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расто́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да растапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)