Verbum

анлайнавы слоўнік

рассы́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рассы́пка ж. рассы́пка, -кі ж., рассыпа́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рассы́пка ж.

1. (действие) рассы́пка;

2. торг. (потеря в весе) рассы́пка; растру́ска

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рассы́пка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. рассыпаць — рассыпаць (у 1, 2 знач.).

2. Р мн. ‑пак. Страта ў вазе сыпкіх тавараў; раструска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассы́паць, -плю, -плеш, -пле; -паны; зак.

1. што. Высыпаць, раскідаць, рассеяць па паверхні.

Р. вішні.

Р. грыбы.

2. што. Насыпаючы, размеркаваць, размясціць.

Р. бульбу ў два мяхі.

3. перан., каго-што. Размясціць уроскідку на якой-н. прасторы.

Р. роту ўздоўж дарогі.

|| незак. рассыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. рассыпа́нне, -я, н. і рассы́пка, -і, ДМ -пцы, ж. (да 2 знач.; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рассыпа́нне ср.

1. рассыпа́ние;

2. рассыпа́ние; рассы́пка ж.;

3. рассыпа́ние;

4. перен. рассыпа́ние; рассе́иванне;

1-4 см. рассыпа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)