рассы́льная

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. рассы́льная рассы́льныя
Р. рассы́льнай рассы́льных
Д. рассы́льнай рассы́льным
В. рассы́льную рассы́льных
Т. рассы́льнай
рассы́льнаю
рассы́льнымі
М. рассы́льнай рассы́льных

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рассы́льная сущ. рассы́льная, -най ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рассы́льны

1. прил. рассы́льный;

2. в знач. сущ., м. рассы́льный;

рассы́льнаяж. рассы́льная

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рассы́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да рассылкі, звязаны з рассылкай. Рассыльная кніга.

2. у знач. наз. рассы́льны, ‑ага, м.; рассы́льная, ‑ай, ж. Той (тая), хто разносіць карэспандэнцыю; кур’ер, пасыльны. — Калі дэпешу скласці, рассыльны не будзе бачыць адрас ... — пачала .. [сястрыца]. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассы́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рассы́льны рассы́льная рассы́льнае рассы́льныя
Р. рассы́льнага рассы́льнай
рассы́льнае
рассы́льнага рассы́льных
Д. рассы́льнаму рассы́льнай рассы́льнаму рассы́льным
В. рассы́льны (неадуш.)
рассы́льнага (адуш.)
рассы́льную рассы́льнае рассы́льныя (неадуш.)
рассы́льных (адуш.)
Т. рассы́льным рассы́льнай
рассы́льнаю
рассы́льным рассы́льнымі
М. рассы́льным рассы́льнай рассы́льным рассы́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)