рассы́льная
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
| ж. |
- |
| Н. |
рассы́льная |
рассы́льныя |
| Р. |
рассы́льнай |
рассы́льных |
| Д. |
рассы́льнай |
рассы́льным |
| В. |
рассы́льную |
рассы́льных |
| Т. |
рассы́льнай рассы́льнаю |
рассы́льнымі |
| М. |
рассы́льнай |
рассы́льных |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рассы́льная сущ. рассы́льная, -най ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рассы́льны
1. прил. рассы́льный;
2. в знач. сущ., м. рассы́льный;
рассы́льная — ж. рассы́льная
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рассы́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да рассылкі, звязаны з рассылкай. Рассыльная кніга.
2. у знач. наз. рассы́льны, ‑ага, м.; рассы́льная, ‑ай, ж. Той (тая), хто разносіць карэспандэнцыю; кур’ер, пасыльны. — Калі дэпешу скласці, рассыльны не будзе бачыць адрас ... — пачала .. [сястрыца]. Шынклер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рассы́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
рассы́льны |
рассы́льная |
рассы́льнае |
рассы́льныя |
| Р. |
рассы́льнага |
рассы́льнай рассы́льнае |
рассы́льнага |
рассы́льных |
| Д. |
рассы́льнаму |
рассы́льнай |
рассы́льнаму |
рассы́льным |
| В. |
рассы́льны (неадуш.) рассы́льнага (адуш.) |
рассы́льную |
рассы́льнае |
рассы́льныя (неадуш.) рассы́льных (адуш.) |
| Т. |
рассы́льным |
рассы́льнай рассы́льнаю |
рассы́льным |
рассы́льнымі |
| М. |
рассы́льным |
рассы́льнай |
рассы́льным |
рассы́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)