расстро́йвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. расстро́йваюся расстро́йваемся
2-я ас. расстро́йваешся расстро́йваецеся
3-я ас. расстро́йваецца расстро́йваюцца
Прошлы час
м. расстро́йваўся расстро́йваліся
ж. расстро́йвалася
н. расстро́йвалася
Загадны лад
2-я ас. расстро́йвайся расстро́йвайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час расстро́йваючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расстро́йвацца несов., возвр., страд. расстра́иваться; см. расстро́іцца, расстро́йваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расстро́йвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да расстроіцца.

2. Зал. да расстройваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расстро́іцца, -ро́юся, -ро́ішся, -ро́іцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Страціць правільнасць пастраення, стаць беспарадкавым.

Калона вучняў расстроілася.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Страціць свой строй, лад (пра музычныя інструменты).

Цымбалы расстроіліся.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Прыйсці ў заняпад.

Гаспадарка расстроілася.

4. Прыйсці ў ненармальны, хваравіты стан.

Здароўе расстроілася.

5. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Не адбыцца па якой-н. прычыне.

Вяселле расстроілася.

6. Засмуціцца, моцна загараваць.

Р. з-за сына.

|| незак. расстро́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расстра́иваться

1. расстро́йвацца;

2. разла́джвацца;

3. разла́джвацца;

4. псава́цца, расстро́йвацца;

5. хвалява́цца; засмуча́цца; см. расстро́иться;

6. страд. расстро́йвацца; разла́джвацца; псава́цца; см. расстра́ивать​ 1—4.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разруша́ться

1. разбура́цца, разбу́рвацца; разва́львацца;

2. перен. разбу́рвацца, псава́цца; расстро́йвацца;

3. страд. разбура́цца, разбу́рвацца; псава́цца; губі́цца; расстро́йвацца; см. разруша́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Растраві́ць ’моцна раздражніць, развярэдзіць’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), растраўля́цца ’расстройвацца, быць у тузе’ (Ян.), сюды ж растра́ўка (растра́вка) ’развярэджанне’, растра́ўца (растра́вца) ’хто расстройвае, разладжвае’ (Нас.), да апошняга параўн. ст.-бел. ростравца ’растратчык’ (Ст.-бел. лексікон). Да травіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

расстро́йства, ‑а, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. расстройваць — расстроіць і расстройвацца — расстроіцца.

2. Замяшанне, разгубленасць. Калона прыйшла ў расстройства.

3. Няспраўны, заняпалы стан (у эканоміцы, гаспадарцы і пад.); беспарадак. Расстройства ў фінансавых справах. // Разлад, нелады паміж кім‑н. Сямейнае расстройства.

4. Захворванне, выкліканае парушэннем дзейнасці якіх‑н. органаў, сістэмы. Расстройства страўніка. Расстройства нервовай сістэмы.

5. Благі настрой, парушэнне душэўнай раўнавагі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)