расстро́ены
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
расстро́ены |
расстро́еная |
расстро́енае |
расстро́еныя |
| Р. |
расстро́енага |
расстро́енай расстро́енае |
расстро́енага |
расстро́еных |
| Д. |
расстро́енаму |
расстро́енай |
расстро́енаму |
расстро́еным |
| В. |
расстро́ены (неадуш.) расстро́енага (адуш.) |
расстро́еную |
расстро́енае |
расстро́еныя (неадуш.) расстро́еных (адуш.) |
| Т. |
расстро́еным |
расстро́енай расстро́енаю |
расстро́еным |
расстро́енымі |
| М. |
расстро́еным |
расстро́енай |
расстро́еным |
расстро́еных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
расстро́ены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
расстро́ены |
расстро́еная |
расстро́енае |
расстро́еныя |
| Р. |
расстро́енага |
расстро́енай расстро́енае |
расстро́енага |
расстро́еных |
| Д. |
расстро́енаму |
расстро́енай |
расстро́енаму |
расстро́еным |
| В. |
расстро́ены (неадуш.) расстро́енага (адуш.) |
расстро́еную |
расстро́енае |
расстро́еныя (неадуш.) расстро́еных (адуш.) |
| Т. |
расстро́еным |
расстро́енай расстро́енаю |
расстро́еным |
расстро́енымі |
| М. |
расстро́еным |
расстро́енай |
расстро́еным |
расстро́еных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
расстро́ены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
расстро́ены |
расстро́еная |
расстро́енае |
расстро́еныя |
| Р. |
расстро́енага |
расстро́енай расстро́енае |
расстро́енага |
расстро́еных |
| Д. |
расстро́енаму |
расстро́енай |
расстро́енаму |
расстро́еным |
| В. |
расстро́ены (неадуш.) расстро́енага (адуш.) |
расстро́еную |
расстро́енае |
расстро́еныя (неадуш.) расстро́еных (адуш.) |
| Т. |
расстро́еным |
расстро́енай расстро́енаю |
расстро́еным |
расстро́енымі |
| М. |
расстро́еным |
расстро́енай |
расстро́еным |
расстро́еных |
Кароткая форма: расстро́ена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
расстро́ены в разн. знач. расстро́енный; см. расстро́іць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
расстро́ены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад расстроіць.
2. у знач. прым. У якога парушаны музычны строй, лад. Расстроены раяль.
3. у знач. прым. Выведзены чым‑н. з добрага настрою; засмучаны. Вера Антонаўка пасля размовы з мужам выйшла да Юркі расстроеная і заплаканая. Карпаў. // Які суправаджае расстройства (у 5 знач.), засмучанасць. — Гэта ўсё вы нарабілі! — разгневаным і расстроеным голасам упікнула Раечка салдата. Лобан. Нават яснага вобраза Аўгіньчынага не мог .. [Віктар] адрадзіць у сваім расстроеным уяўленні. Зарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фальши́вить несов., разг., в разн. знач. фальшы́віць;
роя́ль расстро́ен, фальши́вит муз. рая́ль расстро́ены, фальшы́віць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разру́шенный
1. разбу́раны, мног. паразбу́рваны, паразбу́раны; разва́лены, мног. паразва́льваны;
2. разбу́раны, сапсава́ны; загу́блены; расстро́ены; см. разру́шить;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
расстро́енный прич., прил.
1. расстро́ены; разла́джаны;
2. разла́джаны;
3. разла́джаны;
4. сапсава́ны;
5. расхвалява́ны; засму́чаны; см. расстро́ить;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
расхвалява́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад расхваляваць.
2. у знач. прым. Які моцна хвалюецца, бурны (пра мора, возера, раку і пад.). Краіна падобная была да расхваляванага мора, над якім .. грукочуць грымоты. Самуйлёнак.
3. у знач. прым. Які моцна хвалюецца, непакоіцца; расстроены. Апусцілі заслону, выйшаў ніўскі настаўнік, падняў руку, каб суцішыць расхваляваных дзяцей. Пальчэўскі. Расхваляваны ішоў я на ўрок, і на ўроку ў тлумачэннях маіх не было ранейшага складу і ладу. Кірэенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
поте́рянный
1. стра́чаны;
поте́рянное вре́мя стра́чаны час;
поте́рянные си́лы стра́чаныя сі́лы;
2. (о вещи) згу́блены;
3. (растерянный) разгу́блены; (расстроенный) расстро́ены; (подавленный) прыгне́чаны;
с поте́рянным ви́дом з разгу́бленым (расстро́еным) вы́глядам;
хо́дит, как поте́рянный хо́дзіць, як непрыто́мны; хо́дзіць, як сам не свой;
4. (опустившийся) прапа́шчы, адпе́ты, апо́шні;
поте́рянный челове́к прапа́шчы чалаве́к.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)