распі́хванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. распі́хванне
Р. распі́хвання
Д. распі́хванню
В. распі́хванне
Т. распі́хваннем
М. распі́хванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

распі́хванне I ср., разг., см. распіха́нне I

распі́хванне II ср., разг., см. распіха́нне II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распі́хванне ​1, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. распіхваць ​1 — разапхнуць.

распі́хванне ​2, ‑я н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. распіхваць ​2 — разапхаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распи́хивание

1. распіха́нне, -ння ср., распі́хванне, -ння ср.;

2. распіха́нне, -ння ср., распі́хванне, -ння ср.; см. распи́хивать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рассо́вывание рассо́ўванне, -ння ср., распіха́нне, -ння ср., распі́хванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раста́лкивание

1. расшту́рхванне, -ння ср., распіха́нне, -ння ср., распі́хванне, -ння ср.;

2. раскату́рхванне, -ння ср.; см. раста́лкивать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)