распіло́вачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
распіло́вачны |
распіло́вачная |
распіло́вачнае |
распіло́вачныя |
| Р. |
распіло́вачнага |
распіло́вачнай
распіло́вачнае |
распіло́вачнага |
распіло́вачных |
| Д. |
распіло́вачнаму |
распіло́вачнай |
распіло́вачнаму |
распіло́вачным |
| В. |
распіло́вачны (неадуш.)
распіло́вачнага (адуш.) |
распіло́вачную |
распіло́вачнае |
распіло́вачныя (неадуш.)
распіло́вачных (адуш.) |
| Т. |
распіло́вачным |
распіло́вачнай
распіло́вачнаю |
распіло́вачным |
распіло́вачнымі |
| М. |
распіло́вачным |
распіло́вачнай |
распіло́вачным |
распіло́вачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
распіло́вачны распило́вочный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
распіло́вачны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да распілоўкі, прызначаны для распілоўкі. Распіловачны цэх. Распіловачны станок.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распілава́ць, -лу́ю, -лу́еш, -лу́е; -лу́й; -лава́ны; зак., што.
Разрэзаць пілой на часткі.
Р. дошку.
|| незак. распіло́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. распіло́ўванне, -я, н. і распіло́ўка, -і, ДМ -ло́ўцы, ж.
|| прым. распіло́вачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
раскряжёвочный распіло́вачны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
распило́вочный техн. распіло́вачны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)