расплінтава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
расплінту́ю |
расплінту́ем |
| 2-я ас. |
расплінту́еш |
расплінту́еце |
| 3-я ас. |
расплінту́е |
расплінту́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
расплінтава́ў |
расплінтава́лі |
| ж. |
расплінтава́ла |
| н. |
расплінтава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
расплінту́й |
расплінту́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
расплінтава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
расплінтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.
Спец.
1. Разраўнаваць, ачысціць паверхню чаго‑н. (зямлі, балота і пад.). На дварэ была вясна, і трэба было старацца расплінтаваць хоць невялікія лапіны пад сяўбу. Пальчэўскі.
2. Раскалоць глыбы каменя на кавалкі, патрэбныя для далейшай апрацоўкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Расплінтава́ць ’разраўняць, ачысціць паверхню зямлі, балота і пад.’ (ТСБМ). Да плінтаваць, плянтаваць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)