расплікну́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
расплікну́ |
расплікнё́м |
| 2-я ас. |
расплікне́ш |
расплікняце́ |
| 3-я ас. |
расплікне́ |
расплікну́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
расплікну́ў |
расплікну́лі |
| ж. |
расплікну́ла |
| н. |
расплікну́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
расплікні́ |
расплікні́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
расплікну́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
расплікну́ць сов., обл. расстегну́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
расплікну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.
Абл. Расшпіліць (аплік, гузік, запанку). У кабінеце душна, і ад таго старшыня выканаўчага павятовага камітэта даўно расплікнуў каўнер кашулі і часта, перарываючы гутарку, п’е ваду. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Расплі́кнуць ’расшпіліць (аплік, гузік, запанку)’ (ТСБМ), расплі́кнуцца ’расшпіліцца’ (віл., Сл. ПЗБ). Гл. плік, плікнуць, параўн. заплікнуць ’зашпіліць’. Няяснымі застаюцца адносіны да літ. pliknė́ti ’хадзіць расхрыстаным’, літ. plikà, plikóji ’голая’, з якім аўтары апошняга слоўніка параўноўваюць слова. Гл. таксама Лаўчутэ, Балтизмы, 90.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
распліка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да расплікнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расплікну́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад расплікнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)