распла́ўлены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
распла́ўлены |
распла́ўленая |
распла́ўленае |
распла́ўленыя |
| Р. |
распла́ўленага |
распла́ўленай
распла́ўленае |
распла́ўленага |
распла́ўленых |
| Д. |
распла́ўленаму |
распла́ўленай |
распла́ўленаму |
распла́ўленым |
| В. |
распла́ўлены (неадуш.)
распла́ўленага (адуш.) |
распла́ўленую |
распла́ўленае |
распла́ўленыя (неадуш.)
распла́ўленых (адуш.) |
| Т. |
распла́ўленым |
распла́ўленай
распла́ўленаю |
распла́ўленым |
распла́ўленымі |
| М. |
распла́ўленым |
распла́ўленай |
распла́ўленым |
распла́ўленых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
распла́ўлены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
распла́ўлены |
распла́ўленая |
распла́ўленае |
распла́ўленыя |
| Р. |
распла́ўленага |
распла́ўленай
распла́ўленае |
распла́ўленага |
распла́ўленых |
| Д. |
распла́ўленаму |
распла́ўленай |
распла́ўленаму |
распла́ўленым |
| В. |
распла́ўлены (неадуш.)
распла́ўленага (адуш.) |
распла́ўленую |
распла́ўленае |
распла́ўленыя (неадуш.)
распла́ўленых (адуш.) |
| Т. |
распла́ўленым |
распла́ўленай
распла́ўленаю |
распла́ўленым |
распла́ўленымі |
| М. |
распла́ўленым |
распла́ўленай |
распла́ўленым |
распла́ўленых |
Кароткая форма: распла́ўлена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
распла́ўлены распла́вленный; расто́пленный; см. распла́віць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
распла́ўлены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад расплавіць.
2. у знач. прым. Які расплавіўся, растапіўся ад высокай тэмпературы. Каця вельмі любіла тыя часы хвалявання, калі разлівалі расплаўлены метал па формах. Скрыган. Гарэла свечка. Пахла расплаўленым воскам. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распла́вленный распла́ўлены;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лётка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.
Адтуліна ў доменных печах, праз якую выпускаецца расплаўлены метал ці шлак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
магматы́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да магмы, складаецца з магмы. Магматычная парода. // Як магма; расплаўлены. Магматычны стан пароды.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вагра́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Печ шахтавага тыпу для плаўкі чыгуну і каляровых металаў. Бурліць чыгун гарачы, Расплаўлены ў вагранках. Аўрамчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ра́піна ’адліўка (?)’: “выплаўляюць тол… заліваюць яго, расплаўлены, у форму, і атрымліваюць рапіну, — тую ж самую міну, толькі без дэтанатара” (Дамашэвіч). Відаць, ’нешта застылае, зацвярдзелае’, гл. рапа.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
лігату́ра 1, ‑ы, ж.
Спец. Дапаможны сплаў, які дабаўляецца ў расплаўлены метал або сплаў для надання яму пэўных уласцівасцей. // Прымесь медзі ці волава да золата, серабра або плаціны для надання ім большай цвёрдасці.
[Сярэднелац. ligatura — сувязь ад лац. ligare — звязваць.]
лігату́ра 2, ‑ы, ж.
Спец.
1. Абазначэнне адным пісьмовым знакам дзвюх ці больш літар.
2. Знак у выглядзе дугі, які звязвае дзве аднолькавыя ноты.
[Сярэднелац. ligatura — сувязь ад лац. ligare — звязваць.]
лігату́ра 3, ‑ы, ж.
Спец. Нітка, якой перавязваюць крывяносныя сасуды пры аперацыі. Налажыць лігатуру. Зняць лігатуру.
[Сярэднелац. ligatura — сувязь ад лац. ligare — звязваць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)