распара́дчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. распара́дчыца распара́дчыцы
Р. распара́дчыцы распара́дчыц
Д. распара́дчыцы распара́дчыцам
В. распара́дчыцу распара́дчыц
Т. распара́дчыцай
распара́дчыцаю		 распара́дчыцамі
М. распара́дчыцы распара́дчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

распара́дчыца ж. распоряди́тельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распара́дчыца, ‑ы, ж.

Жан. да распарадчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распара́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, якая адказвае за даручаную ёй справу і непасрэдна кіруе ёй.

Р. работ.

|| ж. распара́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. распара́дчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распоряди́тельница распара́дчыца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)