раскіса́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. раскіса́нне
Р. раскіса́ння
Д. раскіса́нню
В. раскіса́нне
Т. раскіса́ннем
М. раскіса́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскіса́нне ср. раскиса́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскіса́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. раскісаць — раскіснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)