раскідны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раскідны́ раскідна́я раскідно́е раскідны́я
Р. раскідно́га раскідно́й
раскідно́е		 раскідно́га раскідны́х
Д. раскідно́му раскідно́й раскідно́му раскідны́м
В. раскідны́ (неадуш.)
раскідно́га (адуш.)		 раскідну́ю раскідно́е раскідны́я (неадуш.)
раскідны́х (адуш.)
Т. раскідны́м раскідно́й
раскідно́ю		 раскідны́м раскідны́мі
М. раскідны́м раскідно́й раскідны́м раскідны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскідны́, -а́я, -о́е.

1. Такі, які можна раскінуць, раскласці; раскладны.

Раскідное крэсла.

2. Прызначаны для раскідання чаго-н. (спец.).

Раскідная сеялка.

3. Які робіцца шляхам раскідання, рассейвання.

Раскідное ўнясенне ўгнаенняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раскідны́

1. раскидно́й;

2. с.-х. разбросно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскідны́, ‑ая, ‑ое.

1. Такі, які можна раскінуць, раскласці; раскладны. Раскідное крэсла.

2. Спец. Прызначаны для раскідання чаго‑н. Раскідная сеялка.

3. Спец. Які робіцца шляхам раскідання, рассейвання. Раскідная сяўба. Раскідное ўнясенне ўгнаенняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскидно́й раскідны́; (раскладной) раскладны́;

раскидно́й стол раскідны́ (раскладны́) стол.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбросно́й с.-х. раскідны́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)