раскула́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. раскула́чваю раскула́чваем
2-я ас. раскула́чваеш раскула́чваеце
3-я ас. раскула́чвае раскула́чваюць
Прошлы час
м. раскула́чваў раскула́чвалі
ж. раскула́чвала
н. раскула́чвала
Загадны лад
2-я ас. раскула́чвай раскула́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час раскула́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскула́чваць несов. раскула́чивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскула́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да раскулачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскула́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што (гіст.).

Пазбавіць заможных сялян (кулакоў) зямлі, сродкаў вытворчасці і палітычных правоў.

|| незак. раскула́чваць, -аю, -аеш, -ае; наз. раскула́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раскула́чивать несов. раскула́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскула́чвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да раскулачваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскула́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскулачваць — раскулачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праню́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., пра каго-што і без дап.

Разм.

1. Нюхаючы, прынюхваючыся, выявіць прысутнасць каго‑, чаго‑н. Ваўкі, значыць, пранюхалі, што на востраве цяляты ды авечкі, .. пераплылі на востраў ды ўсіх і зарэзалі... В. Вольскі.

2. Даведацца аб чым‑н. тайным, што трымаецца ў сакрэце. Фашысты пранюхалі нешта падазронае, схапілі Кузьму і яго жонку. Новікаў. Сяміздраў недзе пранюхаў, што яго збіраюцца раскулачваць. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)