раскуда́хтацца, -хчуся, -хчашся, -хчацца; -хчыся; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пачаць моцна і доўга кудахтаць.

Куры раскудахталіся.

2. перан. Раскрычацца без толку, без прычыны (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раскуда́хтацца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. раскуда́хчуся раскуда́хчамся
2-я ас. раскуда́хчашся раскуда́хчацеся
3-я ас. раскуда́хчацца раскуда́хчуцца
Прошлы час
м. раскуда́хтаўся раскуда́хталіся
ж. раскуда́хталася
н. раскуда́хталася
Дзеепрыслоўе
прош. час раскуда́хтаўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскуда́хтацца сов., прям., перен., разг. раскуда́хтаться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскуда́хтацца, ‑хчуся, ‑хчашся, ‑хчацца; зак.

1. Пачаць кудахтаць моцна і доўга (пра курэй).

2. перан. Разм. Раскрычацца без толку, без прычыны. [Нічыпар:] — Толькі ж не я збег ад цябе, а ты. Дык чаго ты раскудахталася годы? Асіпенка. — Раскудахталіся! — раптам раззлаваўся Хамутоўскі. — У ступі ды ўступі. Сам ведаю, што рабіць. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскуда́хтаться сов., разг. раскуда́хтацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)